ေထြလီကာလီ။

အလုပ္ထဲေရာက္လာရင္ကုိ စိတ္ပင္ပမ္း လူပင္ပမ္းႀကီးျဖစ္ျဖစ္လာတယ္။ ဘယ္လုိမ်ားျဖစ္ေနပါလိမ့္ေနာ္။ အလုပ္ကုိ လံုးဝကုိ စိတ္ဝင္စားလုိ႔မရေတာ့တာ ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး။ ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္ကုန္ေနတာ။ အလုပ္ထြက္မယ္လုိ႔ပဲစဥ္းစားေနမိတယ္။ တနလၤာေန႔ပဲရွိေသးတယ္ ပိတ္မဲ့ရက္ကုိေမွ်ာ္ေနမိတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ လြန္ေနၿပီထင္တာပဲ။ လူမပင္ပမ္းေပမဲ့ စိတ္ဖိစီးလြန္းေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ စိတ္ပင္ပမ္းေနၿပီ။ ေတာ္ၿပီေတာ္ၿပီ။ တျခားအေၾကာင္းေျပာမယ္။
နန္းအိမ္ေရွ႕မွာ အပင္ေလးေတြစုိက္ထားတဲ့အေၾကာင္း ဘေလာ့ေလးမွာ တခါမွမတင္ရေသးဘူး။ အဲ့အေၾကာင္းေျပာမယ္။ စုိက္ထားတာၾကာလွပါၿပီေလ ဟုိေန႔ကမွ အိမ္က ခေလး(ယုန္ကေလးကုိေျပာတာပါ။) ကုိ အိမ္ျပင္ေပးထြက္ရင္းနဲ႔ ကုိယ့္စုိက္ခင္းေလးကုိ ဘေလာ့ေလးမွာမတင္ရေသးတာ သတိရသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္ထဲဝင္ ဖုန္းယူၿပီးေတာ့ ဓါတ္ပံုေတြရုိက္ထားတယ္။ အဲ့ဒီဓါတ္ပံုေလးေတြတင္မယ္ေနာ္။
ယုန္ကေလးဆုိမွသတိရတယ္ နန္းရဲ႕ယုန္ကေလးက “အမ” မဟုတ္ဘူးတဲ့ “အထီး” တဲ့။ ခိခိ။ သူ႔ကုိဝယ္တဲ့ဆုိင္မွာ သူ႔အတြက္အစာသြားဝယ္ရင္းနဲ႔ ေနာက္တစ္ေကာင္ဝယ္မလုိ႔။ နန္းတုိ႔က အထီးေလးယူမယ္ဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရတာေပါ႔လုိ႔ ဆုိင္ရွင္ကျပန္ေျပာတယ္။ တစံုျဖစ္သြားမွာမဟုတ္ဘူးလားလုိ႔ နန္းကျပန္ေမးေတာ့ ညီမတုိ႔အရင္ကဝယ္သြားတာလဲ အထီးေလးပဲေလလုိ႔ျပန္ေျပာတယ္။ နန္းကမယံုဘူးဆုိေတာ့ အထီးေလးတစ္ေကာင္ဖမ္းၿပီး ဒီလုိမ်ဳိးက အထီးပဲလုိ႔ျပတယ္။ ဟားဟား။ အယ္ ကုိကုိေျပာတဲ့ထင္ရွားတဲ့ဟာလဲမပါဘူးေတာ့ ဆုိေတာ့ ဆုိင္ရွင္က ရီလုိက္တာ။ ဟိဟိ။ ဆုိင္ရွင္က မွတ္မိလုိ႔ေတာ္ေသးတာေပါ႔။ နန္းႀကိဳက္တဲ့အမဲေရာင္ေလးမရွိတာနဲ႔ ေနာက္တစ္ေကာင္မဝယ္ခဲ့ရဘူး။ အစာနဲ႔ ေရဗူးပဲဝယ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။ ကဲကဲ ဓါတ္ပံုတင္ပါေတာ့မယ္။ နန္းက ဓါတ္ပံုမျပင္တတ္လုိ႔ ရုိက္ထားတဲ့အတုိင္းပဲ တင္ပါမယ္ေနာ္။

 အိမ္ေရွ႕မွာစုိက္ထားတဲ့ ကန္စြန္းခင္းက သူ႔အတြက္ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ ကုိကုိက ခေလးကုိ အစာေကြၽးရင္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးစားခုိင္းတယ္ ခုဆုိရင္ လူေတြနားမွာ မတ္တပ္ေလးရပ္ရပ္ၿပီး အစာေတာင္းတတ္ေနၿပီ။ အလုပ္က ျပန္လာလုိ႔ အခန္းတံခါးဖြင့္လုိက္ၿပီဆုိတာနဲ႔ သူက မတ္တပ္ေလးရပ္ခါရပ္ခါနဲ႔ေပါ႔။ ကုိကုိက ေတြ႕လား နန္းရဲ႕ခေလး အစာေတာင္းေနၿပီတဲ့။ တရက္က သူငယ္ခ်င္းေတြလာလည္ေတာ့ ယုန္ကုိ ဘယ္လုိေခၚလဲတဲ့။ နဲနဲေၾကာင္သြားတယ္။ ဘာကုိေမးတာလဲ ထုိင္းလုိဆုိရင္ ကသုိင္ လုိ႔ေခၚတယ္လုိ႔ျပန္ေျပာလုိက္ေတာ့။ မဟုတ္ဘူးေလ ေခြးကုိ အုိ႔ အုိ႔ လုိ႔ေခၚတယ္။ ေၾကာင္ကုိ ၿမီၿမီ လုိ႔ေခၚတယ္။ အဲ့လုိ႔ ယုန္ကုိ ဘယ္လုိေခၚတာလဲတဲ့။ နန္းယုန္က ျမန္မာစကားေရာနားလည္ရဲ႕လားတဲ့။ ေၾသာ္ နန္းကေတာ့ ခေလးေရ လာလာ ကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္လုိ႔ ခေလးေခ်ာ့သိပ္သလုိအသံနဲ႔ေခၚတာပဲ။ အဲ့လုိလုပ္ရင္ သူ႔ကုိေခၚမွန္း သူသိေနၿပီေလ လုိ႔ျပန္ေျပာရတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ထပ္ေမးျပန္ေရာ ေခြးကုိတက္နင္းမိရင္ အုဝု လုိ႔ေအာ္တယ္။ ေၾကာင္ကုိတက္နင္းမိရင္ ေညာင္လုိ႔ေအာ္တယ္။ နန္းယုန္က နန္းေနာက္ တေကာက္ေကာက္လုိက္ေနတာ တက္နင္းမိရင္ ဘယ္လုိေအာ္လဲတဲ့။ ေမးလဲေမးတတ္တယ္။ ရွာရွာေပါက္ေပါက္ဟယ္။ မသိဘူး။ သူလုိက္ေနမွန္းသိလုိ႔ သတိထားၿပီး သြားသြားလာလာလုပ္တာေပါ႔ဟယ္ တကတည္း ဘာေတြေမးေနမွန္းမသိဘူးလုိ႔ ေဟာက္ထည့္လုိက္မွ မေရႊေခ်ာက ျပံဳးစိစိနဲ႔ျငိမ္သြားတယ္။ ဒါေတာင္ ေမးခ်င္ေနေသးတဲ့ပံုနဲ႔။

 မုိးဆမ္းပန္း။

မုိးရြာၿပီးစ မနက္ခင္းမွာ သေဘာက်လုိ႔ ရုိက္ထားတာ။ 

ဒါက ႏွင္းဆီပင္ေတြပါ ကုိယ့္အိမ္ကပြင့္တဲ့ ႏွင္းဆီေတြ သစ္ခြေတြ ဘုရားအုိးထုိးလုိ႔ရေနၿပီ။

ဒါက စံပါယ္ေတြေပါ႔။ ႏွင္းဆီေတြ စံပါယ္ေတြက နန္းအႀကိဳက္ဆံုးပန္းေတြေပါ႔။ နန္းက စံပါယ္ပန္းကုိ ေရေႏြးထဲခပ္ေသာက္တတ္တယ္။ ေမႊးလုိ႔။ ဂ်က္စမင္တီးေပါ႔။ ေရေႏြးထဲကုိ စံပါယ္ပန္းထည့္ေသာက္တာဟာ အနံ႔လည္းေမႊးသလုိ႔ အရသာလည္း ေကာင္းသြားတယ္။ ဘယ္လုိ အက်ဳိးအျပစ္ေတြရွိတယ္ဆုိတာေတာ့ နန္းမသိပါဘူး။ နန္းကေတာ့ ေရေႏြးထဲမွာ စံပါယ္ပန္းထည့္ေသာက္ရတာကုိ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ပါတယ္။

 ဒါက ဘုရားကပ္တာပါ။

ရံုးပတီပင္ေပါက္ေတြ။ အသီးေတာ့မသီးေသးဘူး စုိက္ထားတာလဲ မၾကာေသးဘူးေလ။

ပင္စိမ္းႏွင့္ စပါးလင္မ်ား။

သစ္ခြပန္း။ 

သစ္ခြႏွင့္ ခ်ဥ္ေပါင္ပင္မ်ား။

ေဇာ္စိမ္းပန္း။

တကယ္ေတာ့ အပင္ေလးေတြကုိ ႁပြတ္သိပ္ၿပီး စုိက္ထားတာပါ။ စုိက္စရာေျမကလည္း တလံေလာက္ေတာင္ရွိတာမဟုတ္ဘူးေလ။ ကုိယ့္အခန္းေရွ႕ေလးမွာပဲကုိး။ အရင္က ၁၀ နာရီပန္းေလးေတြစုိက္ေသးတယ္။ ေဘးအိမ္က ကားရွိေတာ့ သူတုိ႔ကားအဝင္အထြက္လုပ္တာနဲ႔ တက္နင္းမိၿပီး ေသကုန္တာ။ မဟုတ္ရင္ သစ္ပင္စုိက္ဖုိ႔ စိတ္ကူးမရပါဘူး။ ကုိကုိက ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ သူမ်ားေတြလုိ ႏွင္းဆီပန္းမေပးပဲ ႏွင္းဆီပန္းပါတဲ့ ႏွင္းဆီပင္ေပးတယ္ေလ အဲ့ဒါနဲ႔ စုိက္ရင္းစုိက္ရင္းမ်ားသြားတာ။ နံနံပင္ဝယ္စားရင္ နံနံျမစ္ကေလးထုိးထားလုိက္။ ပင္စိမ္းဝယ္စားရင္ ပင္စိမ္းရုိးထုိးထားလုိက္။ ငရုပ္သီးေတြဝယ္ထားၿပီး မစားျဖစ္ပဲ ပုိေနရင္ ငရုပ္သီးေျခာက္ေလးေတြခ်ထားလုိက္နဲ႔ပဲ အပင္ေလးေတြမ်ားမ်ားလာတာ။ ဟုတ္ပါ႔ ငရုပ္သီးပင္ေလးေတာင္ ဓါတ္ပံုမရုိက္လုိက္ရဘူး။ ေနာက္မွေပါ႔ေနာ္....။

ေအးခ်မ္းပါေစ ....။

နန္းေရႊမံႈ။