Cha-am Beach

စေနေန႔က စက္ရံုက လိုက္ပို႔လို့ ခ်ာအမ္း ကမ္းေျခ သြားလည္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဆို ဘယ္မွမသြားျဖစ္ပါဘူး။ မသြားတတ္လုိ႔ပါ။ ပိတ္ရက္ေတြမွာ ျမန္မာျပည္ပဲ ျပန္ေနတာမ်ားတယ္ေလ။ စက္ရံုကေတာ့ ခဏခဏလိုက္ပို႔ပါတယ္။  လူတအားမ်ားရင္ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းပဲ ျပႆ     နာပဲ မ်ားေနမယ္ထင္လို့။ ခုတစ္ေခါက္ကေတာ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခသြားမွာ လူလည္းနည္းတယ္ ဆိုလို့ လိုက္သြားတာ။ သူမ်ားက အလကား လိုက္ပို႔တာေတာင္ ေဂ်း(ဂ်ီး)မ်ားေနေသးတာ။ ဟီးးး

7eleven မွာ ကားဆီျဖည့္ရင္း လူဆီထုတ္ၾကတာေလ း) သူမ်ားနိုင္ငံမွာ ခရီးသြားရတာ ဘယ္အိမ္သာဝင္ဝင္ သန္႔ရွင္းေနတာပဲ။ အေရးေပၚ လိုအပ္နိုင္မဲ့အရာကိုေတာင္ အေၾကြေစ့ထည့္ၿပီး ဝယ္သံုးလို့ရတယ္။ အိမ္သာမွာ ထားထားေပးတယ္။ အစိမ္းေရာင္ေလးက အမ်ိဳးသမီးသံုး။ ပန္းေရာင္ေလးက ကေလးေလးေတြအတြက္ ဒိုင္ပါ။ တစ္ခု ၅ ဘတ္ မိုက္တယ္ေနာ္....း) သူတို႔ သန္႔စင္ခန္းေတြမွာ ကေလးအနွီးလဲစရာ ေနရာလည္း သက္သက္ လုပ္ထားေပးတယ္။ တို့နိုင္ငံမ်ား သူမ်ားနိုင္ငံကို အိမ္သာေတာင္ လိုက္မမွီဘူး....း(

ပထမဦးဆံုး ဘုရားဝင္ဖူးပါတယ္။ ထိုင္းနာမည္မမွတ္မိေတာ့ဘူးဟီးဟီး အေယာက္ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ပဲသြားၾကတာ။ နန္းက ဓါတ္ပံုရုိက္ေနလုိ႔ နန္းေတာ့မပါဘူး။

ဆင္ရုပ္ႀကီးကုိ ဒီလုိ သံုးပတ္ ပတ္ၿပီး ဆုေတာင္းရတယ္တဲ့။ သူတုိ႔ပတ္ေနတာေတာ့ ေပ်ာ္စရာပဲ။

 

ကားေပၚမွာ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ရုိက္ထားတဲ့ရုပ္ အိပ္ေရးပ်က္ရင္ အဲ့လုိမ်က္လံုးေတြ ေဖာင္းအစ္ေနတယ္။ နဂုိကတည္းက လူက မ်က္အိတ္က်တဲ့ရုပ္မ်ဳိး အိပ္ေရးပ်က္ၿပီး မ်က္လံုးေတြေဖာင္းေနေတာ့ ပုိဆုိး း) မယ္သီလရွင္ လူထြက္တာ ငါးလေက်ာ္ၿပီ ဆံပင္က အဲ့ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္။ သူမ်ားေတြ တစ္ႏွစ္ကုိ တစ္ထြာေလာက္ဆံပင္ရွည္တယ္တဲ့။ ဒီမွာ ငါးလကုိ လက္ငါးလံုးေတာင္မရွည္ဘူး။ ဆုိးပါ႔ (>.< )ကုိယ့္ရုပ္ကုိယ္ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္အသက္ႀကီးေနၿပီလုိပဲ။ ဒီဘက္ႏွစ္ပုိင္း စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားတာနဲ႔ ရုပ္လည္း ေတာ္ေတာ္က်လာတယ္။ အသက္ကလည္း ၃၃ ႏွစ္နား ကပ္လာၿပီကုိး။ ေၾသာ္ ဇရာ ဇရာ။ အေသမဦးခင္ ဉာဏ္ဦးဖုိ႔လုိၿပီ။ ဟီး တရားေပါက္သြားၿပီ....

ၾကမ္းျပင္ပူပူႀကီးမွာ ေျခတႂကြႂကြနဲ႔ ရုိက္လာတာ။

အရုိးအုိးေစတီေလးေတြ

သူတုိ႔ႏုိင္ငံမွာ သခ်ဳႋင္းေျမ သက္သက္မရွိဘူး။ ရပ္ကြက္တုိင္းမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရွိတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတုိင္းလုိလုိမွာလည္း မီးသၿဂိဳလ္စက္ရွိတယ္။ ဒီရပ္ကြက္မွာ ဆံုးသြားရင္ ဒီဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ သၿဂိဳလ္လုိက္ရံုပဲ။ တတ္ႏုိင္တဲ့သူတုိ႔ ဘုရားတကာ၊ ေက်ာင္းတကာတုိ႔က်ေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ ေနရာရွိရင္ ရွိသလုိ အရုိးျပာအုိးေတြဌာပနာၿပီး အရုိးအုိးေစတီေလးေတြတည္ထားၾကတယ္။ တကယ္တန္းေတြးၾကည့္ရင္ သခ်ဳႋင္းက ရပ္ကြက္ထဲႀကီးမွာ။ ျမန္မာျပည္မွာလုိ တျခားေနရာမွာဆံုးသြားရင္ ရပ္ကြက္ထဲ ရြာထဲမသြင္းရဘူး ရြာနာတယ္ ရပ္ကြက္နာတယ္ဆုိတာေတြ ရွိရင္ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ။ ဆံုးသြားတဲ့ရပ္ကြက္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပဲ သၿဂိဳလ္တာပဲလားမသိဘူး။ အဲ ခရီးသြားတဲ့အေၾကာင္းေရးရင္း ဘယ္ေရာက္ကုန္ပါလိမ့္ ....။

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးဝ ေနၿပီမွတ္ေနတာ ဒီလုိဆုိေတာ့လည္း ပိန္ေနသလုိပဲ။ ေမ်ာက္မွန္တပ္လုိက္ေတာ့ မ်က္လံုးေဖာင္းေနတာေတြ မသိသာေတာ့ဘူးေပါ႔ ...ဟဲဟဲ။

ေယးးးး ပင္လယ္ေရာက္ၿပီကြ ....:D

ပင္လယ္မွာ ေရခူေတြရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရခူထိၾကတာ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္။ နန္းလည္း ထိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္ေတာ္မမ်ားပါဘူး။ ေျခသလံုးမွာ အနီအစင္းစင္းေတြျဖစ္သြားၿပီး စပ္ျဖင္းျဖင္းျဖစ္ေနတယ္။ ျမန္မာျပည္က ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခမွာလည္း ေရခူရွိတယ္။ ေမာင္းမကန္ကေရေဆာ့ၿပီးေတာ့ နန္းမွာ အလာဂ်စ္ျဖစ္လုိက္ေသးတယ္။ ဒီမွာေတာ့ နည္းနည္းပါပဲ။ နန္းက အငံနဲ႔မတည့္ဘူးေနမွာ ငပိငါးေျခာက္လုိ အငံမ်ားတာေတြစားတုိင္း အလာဂ်စ္ျဖစ္တယ္။

သဲေသာင္ျပင္မွာ ခရုသိပ္မရွိဘူး။ အဲ့ခရုေလးေတြေတာင္ လုိက္ရွာၿပီး ေကာက္ထည့္ထားရတာ။ ေရလည္းေနာက္တယ္။ လႈိင္းလည္းမႀကီးဘူး။ ပင္လယ္ဆုိတာ လႈိင္းလံုးႀကီးမွ ေဆာ့လုိ႔ေကာင္းတာေလ အစကေတာ့ ေနပူႀကီးထဲမွာ ေရမေဆာ့ေတာ့ဘူး အသားမဲမွာစုိးလုိ႔ဆုိၿပီးေတာ့ တကယ္တန္း ပင္လယ္ႀကီးကုိ ေတြ႕လုိက္ေတာ့လည္း မေနႏုိင္ပါဘူး။ ေရမေဆာ့ဘူးဆုိတဲ့သူက ေရျမင္တာနဲ႔ တန္းေဆာ့ေတာ့တာပဲ။ သူမ်ားေတြေတာင္ ေရာက္တာနဲ႔ စားၾကေသာက္ၾကတုန္း နန္းက ကားေပၚမွာစားခဲ့ၿပီဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ ေရထဲကုိ အရင္ဦးဆံုးဆင္းတာ။ ဟီးးး ကားစီးရင္ ကားေပၚမ်ာ တစြပ္စြပ္စားေနတတ္တာ ဘာအက်င့္လည္းမသိဘူး။ အမွန္ကေတာ့ ကားစီးရင္ ကားမူးတတ္လုိ႔ ကားမူးမွာေၾကာက္ၿပီး အာရံုေျပာင္းေအာင္ အစားစားတာ။ ဟဲဟဲ။ ကားသြားတဲ့အခ်ိန္ အစားစားထားေတာ့ ကားနားတဲ့အခ်ိန္ဆုိ ေလွ်ာက္သြား ေလွ်ာက္ၾကည့္ေပါ႔။ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေတြ အစားစားတဲ့အခ်ိန္ နန္းက ေရထဲကုိ အရင္ဦးဆံုးဆင္းေဆာ့တာေပါ႔။

ကုိယ္တုိင္ေထာင္းတဲ့ သေဘၤာသီးေထာင္း။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးမ်ားမ်ား ေျမပဲမ်ားမ်ား။ ငရုပ္သီးနည္းနည္း ငပိမပါဘူး။ း)

လမ္းမွာစားဖုိ႔ ကုိယ္တုိင္ေၾကာ္သြားတဲ့ ၾကာဇံေၾကာ္။

သေဘၤာသီးေထာင္း စားပါအံုး။ စက္ရံုက သေဘၤာသီးေထာင္းဖုိ႔ အစာပလာေတြ အားလံုးယူလာေပးတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့လူ ႀကိဳက္သလုိ လာေထာင္းစားတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္တုိင္ေထာင္းထားတာ။ ေရထဲက တစ္ေခါက္ျပန္တက္လာၿပီး ျပန္လာစားတာ။ အက်ႌေတာ့ သိပ္မစုိေသးဘူး ေအာက္ပုိင္းေတြေတာ့ စုိရႊဲေနၿပီ။ ၿပီးမွ ျပန္သြားေဆာ့အံုးမွာ။

 တစ္ပုိင္းပဲ ေရေဆာ့ရေသးတယ္။ တစ္ကုိယ္လံုးမေဆာ့ရေသးဘူး။ ဟဲဟဲ။

 ၿပီးမွ ေက်ာပုိးအိတ္ခ် ၊ ေမ်ာက္မွန္ခြၽတ္ၿပီး အပီအျပင္ကျမင္း။:P

 

 

ဒီလုိဒီလုိေတြလည္း ကျမင္းခဲ့ပါသည္။ ဟီးဟီးး 

 ေရမေဆာ့ဘူးဆုိၿပီး အဝတ္အစားအပုိမယူပဲသြားတာ ေရျမင္ေတာ့လည္းမေနႏုိင္ဘူး ေဆာ့ၿပီးမွ ကမ္းေျခမွာေရာင္းတဲ့ ဂါဝန္တစ္ထည္ ဝယ္ဝတ္လုိက္တယ္။ အတြင္းခံေတြကေတာ့ အစုိေတြပဲ ဒီအတုိင္းျပန္ဝတ္လုိက္တယ္။ :P ေရခ်ဳိ ခ်ဳိးရတာလည္း တစ္ေယာက္ ၁၀ ဘတ္ပဲ။ တစ္ေယာက္စာ ေရခ်ဳိးခန္းကေလးေတြ တန္းစီေနတာပဲ ကုိယ့္စိတ္ႀကိဳက္ခ်ဳိး။ ေရခ်ဳိးခန္းက မွန္ေလး သေဘာက်လုိ႔ရုိက္လာတာ။ ခရုေလးေတြေတာင္ ကြာေနၿပီ။ မ်က္လံုးထဲမ်ာ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းေနသလုိပဲ။ အသစ္ဆုိ ဘယ္ေလာက္လွလုိက္မလဲေနာ္။ အိမ္ကေရခ်ဳိးခန္းမွာထားဖုိ႔ တစ္ခုေလာက္ဝယ္လာဖုိ႔ပဲ ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး။ (>.<)

 ျမန္မာျပည္က ေခ်ာင္းသာလုိ ဘာမွ စားစရာသိပ္မရွိဘူး။ လက္ေဆာင္ပစၥည္းဝယ္စရာလည္း ဆုိင္ေလး တစ္ဆုိင္ပဲရွိတယ္။ ေခါင္ပါ႔။ 

 အျပန္က်ေတာ့ လမ္းမွာ ပန္းေရာင္ေစ်းဆုိင္ေလး ဝင္တယ္။ အားလံုး ေစ်းႀကီးလုိ႔ စားလည္းမစားတတ္လုိ႔ ဘာမွမဝယ္ခဲ့ဘူး။ ေလွ်ာက္ၾကည့္၊ သေဘာက်တာေလးေတြ ဓါတ္ပံုရုိက္ၿပီး ျပန္ထြက္လာတယ္။

ကင္းမြန္ကုိ အေျခာက္လွန္းၿပီး မြထားတာ။ တစ္ထုတ္ကုိ ဘတ္၂၀၀ တဲ့ ျမန္မာေငြ ေျခာက္ေထာင္ပတ္ဝန္းက်င္ေပါ႔။

ပိန္းနဲသီး အသားခ်ဳိ ၿပီးသားကုိ သၾကားရည္နဲ႔စိမ္ထားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ခ်ဳိအီေနလုိက္မလဲ။ နန္းက အခ်ဳိမႀကိဳက္လုိ႔ မဝယ္ခဲ့ဘူး။ အသီးေတြကုိ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အစိမ္းလုိက္ပဲႀကိဳက္တယ္။ စိမ္ထားတာဆုိလုိ႔ မက္မန္းဝုိင္ပဲႀကိဳက္တယ္။ ငယ္ငယ္က ေမၿမိဳ႕မွာ ျခံရွိေတာ့ ျခံထဲက မက္မန္းသီးေတြကုိ စဥ့္အုိးေတြနဲ႔ ဝုိင္စိမ္ထားတယ္။ အဲ့ဒီဝုိင္ကုိလည္း ႀကိဳက္တယ္။ ဝုိင္စိမ္ထားတဲ့ မက္မန္းသီးကုိလည္းႀကိဳက္တယ္။ ဝယ္ေသာက္တဲ့ SPY လုိ မက္မန္းဝုိင္ေတာ့ မႀကိဳက္ဘူး။ မမူးလုိ႔ ဟာဟ။ SPY ဆုိရင္ အနက္ေရာင္ ငါးပုလင္းေလာက္ေသာက္တာေတာင္ မမူးဘူး။ ဆုိးပါ႔။ 

 ဒါက အုန္းသီး ျခစ္ၿပီး အေျခာက္လုပ္ထားတာ။ ဒါလည္း သၾကားနဲ႔ စိမ္ထားတာပဲ။ ထုိင္းေတြက ေတာ္ေတာ္အခ်ဳိစားၾကတယ္။ စက္ရံုမွာ ေန႔လည္စာေကြၽးတဲ့ တခ်ဳိ႕မုန႔္ေတြဆုိ ခ်ဳိလုိ႔ မစားႏုိင္ဘူး။ မနက္တုိင္း ပ်ားရည္နဲ႔ သံပုရာသီးနဲ႔ ေသာက္ေနလုိ႔ ပ်ားရည္ေတာ့ ဝယ္ခဲ့တယ္။ တစ္ပုလင္းကုိ ၂၀၀ ဓါတ္ပံုမရုိက္ခဲ့ရဘူး။

ကဲ ကမ္းေျခသြားလည္တဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲရွင္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားသြားၿပီ။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

နန္းေရႊမံႈ။