ဘေလာ့ေလးနဲ႔ ေဝးေနတာ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ပီမုိင္နားနီး (ပီ = ႏွစ္၊ မုိင္ = အသစ္၊ ပီမုိင္ = ႏွစ္သစ္။) နန္းတုိ႔ေတြက ႏွစ္ကုန္ခါနီး လုိ႔ေျပာေပမဲ့ သူတုိ႔ေတြက ႏွစ္သစ္ကူးခါနီးလုိ႔ေျပာၾကတယ္။) စက္ရံုမွာအလုပ္ေတြတအားအေရးႀကီးေနေတာ့ production ပုိင္းမွာ သြားကူေနရတယ္။ နန္းတုိ႔ office ပုိင္းကသူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သြားကူၾကရတယ္။ နန္းတုိ႔ ဌာနက အလုပ္ပါးတဲ့ဌာနဆုိေတာ့ တစ္ပါတ္မွာ တနလၤာ တစ္ရက္ပဲ ကုိယ့္အလုပ္စားပြဲကုိယ္ ျပန္လာၿပီး တစ္ပါတ္လံုးစာ အလုပ္ေတြ သိမ္းၾကံဳးလုပ္ ..... က်န္တဲ့ရက္ေတြ သူမ်ားဌာနေတြမွာ သြားကူ .... အဲ့လုိဆုိေတာ့ ဘေလာ့ေလးဆီ မေရာက္ႏုိင္တာလဲ မေျပာေတာ့နဲ႔။ အဲ့လုိ သြားကူေတာ့မွ အလုပ္ေတြကုိ ခက္ခက္ခဲခဲ ပင္ပင္ပမ္းပမ္း လုပ္ေနရတာေတြကုိ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ေတြ႕ေတာ့တယ္။ ကုိယ့္ေနရာမွာ ကြန္ပ်ဴတာေလးနဲ႔ ေခ်ာက္ခ်က္ေခ်ာက္ခ်က္ လုပ္ေနရာကုိ နန္းမွာ ပင္ပမ္းလွၿပီထင္ေနတာ သူတုိ႔လုပ္ေနရတာနဲ႔ ဘာေရးခ် ဘာမွမဆုိင္ဘူး။ နန္းတုိ႔စက္ရံုက ဖန္စီပစၥည္းေတြ ထုတ္တယ္။ ဖန္စီဆုိတာကုိ လက္စြပ္၊ ဆြဲႀကိဳး၊ နားကပ္၊ ဟန္းခ်ိန္း၊ ဖုခ်ိန္း ေလာက္သာသိေပမဲ့ ဒီမွာထုတ္တဲ့ပစၥည္းေတြကေတာ့ စံုမွစံုပဲ နားရြက္တစ္ဖက္ထဲမွာတင္ ဆယ္မ်ဳိး ဆယ့္ငါးမ်ဳိးမက ရွိတယ္။ ခႏၶာကုိယ္ တစ္ကုိယ္လံုးမွာလဲ ဝတ္လုိ႔မရတဲ့ ေနရာ တစ္ေနရာမွ မရွိဘူး။ ေနရာတုိင္းမွာ ဝတ္လုိ႔ရတယ္(မေတာ္တေရာ္ေတြမွာလဲ ဝတ္ၾကတယ္။)။ နန္းတုိ႔က လြယ္လြယ္ကူကူ ဖန္စီလုိ႔ေခၚေပမဲ့ သူတုိ႔ကေတာ့ Body piercing တဲ့။ စတီးပစၥည္းေလးေတြ ဝင္းလက္ ေတာက္ေျပာင္ေနေအာင္ ေကာ္ပတ္စား အေရာင္တင္ရတဲ့ဌာနက လူေတြဆုိ သူတုိ႔လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ လက္သည္း ထိပ္ေတြ ေကာ္ပတ္စား၊ ေက်ာက္စက္တုိက္တဲ့ ထဲ ပါကုန္တယ္တဲ့။ ေမာ္တာနဲ႔ လည္ေနတဲ့ ေက်ာက္စက္နဲ႔ အေရာင္တင္ခ်င္တဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔ သြားကပ္ၿပီး တုိက္စားပစ္ရတာဆုိေတာ့ စက္လည္တဲ့အရွိန္နဲ႔ တုိက္စားတဲ့အရွိန္နဲ႔ အဲ့ဒီအေရာင္တင္ခံရတဲ့ပစၥည္းက ပူက်က္ေနတယ္။ မေတာ္တဆ လက္ကေန ေခ်ာ္ထြက္ၿပီး အသားနဲ႔ ထိမိရင္ အပူေလာင္သြားေရာ သူတုိ႔ လက္ေတြ (လက္ဖမုိး၊ လက္ေကာက္ဝတ္၊ လက္ဖ်ံေတြ) ဆုိရင္ အမာရြတ္မရွိတဲ့သူ မရွိဘူး။ သူတုိ႔ လက္သည္းထိပ္ေလးေတြဆုိ ေစာင္းတဲ့သူကေစာင္းေနၾကတယ္။ နန္းဆုိ နန္းရဲ႕ လက္သည္းေတြ လက္ေတြ ထိခုိက္မွာ တအားေၾကာက္တယ္။ နန္းသာ အဲ့လုိေနရာမွာ အလုပ္လုပ္ရရင္ ခ်က္ခ်င္း ထြက္ေျပးမွာပဲလုိ႔ ေျပာမိေတာ့ နန္းကုိ မရင့္က်က္ေသးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ၾကည့္တဲ့မ်က္လံုးမ်ဳိးနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ မနန္းမွာက ေရြးစရာရွိတာကုိး လုိ႔လဲ ေျပာၾကတယ္။ အဲ့လုိဆုိေတာ့လဲ စိတ္မေကာင္းဘူး။ တစ္ေန႔ သံုးရာရတာခ်င္းအတူတူ မနန္းအလုပ္က်ေတာ့ သက္သာလုိက္တာတဲ့။ နန္းအလုပ္က လူသက္သာေပမဲ့ စိတ္ပင္ပမ္းတယ္။ ဒီကုိေရာက္တဲ့ သံုးႏွစ္အတြင္း မနန္းရုပ္ႀကီး အုိစာသြားတာ စိတ္ပင္ပမ္းလြန္းလုိ႔ေပါ႔။ ညီမတုိ႔ေတာ့ လာတုန္းကထက္ေတာင္ ပုိျဖဴ ပုိႏု ပုိလွလာေသးတယ္မဟုတ္ဘူးလား လုိ႔ ျပန္ေျပာမိတယ္။ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးတာလား။ သူတုိ႔ကုိ အားေပးစကားေျပာတာလားေတာ့ နန္းစိတ္ထဲလဲ မေသခ်ာပါဘူး။
ကဲ ... ဒီအေၾကာင္းေတြ ခဏရပ္ မနက္ျဖန္ ဒီဇင္ဘာ ၂၂ ဆုိရင္ ေမြးသဖခင္ ေက်းဇူးရွင္ ခ်စ္ဒက္ဒီရဲ႕ ေမြးေန႔ ေရာက္ၿပီ။ နန္းတုိ႔မိသားစုမွာ မာမီနဲ႔ ေမာင္ေလးက ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာေမြးတယ္။ ညီမေလး ႏွစ္ေယာက္က ဧၿပီလ။ နန္းနဲ႔ ဒက္ဒီကေတာ့ တစ္ဘာသာစီ ဒက္ဒီက ေဆာင္းေအးေအး ဒီဇင္ဘာမွာေမြးၿပီး နန္းက ေႏြေခါင္ေခါင္ ေမလမွာ ေမြးတယ္။ ဒါေၾကာင့္မ်ား နန္းနဲ႔ ဒက္ဒီနဲ႔ အဆင္မေျပတာလားမသိ။ သားအဖႏွစ္ေယာက္က အဆင္သာ မေျပၾကတာ ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ နန္းက ဒက္ဒီနဲ႔အတူဆံုးပဲ အရပ္အေမာင္းကေတာ့ နန္းတုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး ဒက္ဒီနဲ႔တူပါတယ္။ အသားအေရကေတာ့ ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ နန္းက အျဖဴဆံုးပဲ။ ဒက္ဒီတုိ႔က ရွမ္းဆုိေတာ့ ရွမ္းေသြးေတြ အျပည့္အဝရၿပီး နန္းက အသားျဖဴတယ္။ ေျခဆံလက္ဆံေတြလည္း ဒက္ဒီနဲ႔တူလုိ႔ ရွည္ရွည္ႀကီးႀကီးေတြေပါ႔။ ဂ်ဳိင္းေခြၽးနံ႔နံတာကအစ ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ နန္းတစ္ေယာက္ပဲ ထူးျခားၿပီး ဂ်ဳိင္းေခြၽးနံ႔ နံတယ္။ ဒက္ဒီလဲနံတယ္။ အက်င့္ေတြလဲ တူၾကတယ္။ ေခါင္းမာတာ မွန္တယ္ထင္ရင္ ေနာက္မဆုတ္တဲ့တာ။ ဇြဲႀကီးတာ။ နန္းကေတာ့ “သူေဌးျဖစ္ ေခြးျဖစ္ၾကံတာ” လုိ႔ ေျပာတယ္။ (ကဗ်ာမဆန္လုိက္တာေနာ္...)သားအဖႏွစ္ေယာက္လံုးက ေသေျမႀကီး ရွင္ေရႊထီးဆုိတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးေရာက္ေအာင္ အၿမဲလုပ္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ... ဒါေပမဲ့ေပါ႔ေလ .... နန္းတုိ႔သားအဖႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္လုိ႔မရဘူး။ အိမ္ျပန္သြားလုိ႔ သားအဖတေတြမေတြ႕တာၾကာလုိ႔ စကားထုိင္ေျပာၾက အဆင္ေျပၾကတာေတြဟာ ႏွစ္ရက္တစ္ပုိင္းမခံဘူး။ ျပႆနာျဖစ္ၾကျပန္တယ္။ ျပႆနာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ရန္ျဖစ္ၾကတာကုိ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ စကားဆက္ေျပာလုိ႔ အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ အျမင္ေတြမတူေတာ့ဘူးလုိ႔ေျပာတာ။ ဒက္ဒီကလဲ သူမွန္တယ္ထင္တဲ့ဘက္က ဇြတ္ျငင္း။ နန္းကလဲ နန္းမွန္တယ္ထင္တဲ့ဘက္က လံုးဝ အေရွာ့မေပးဘူး။ (နန္းလြန္တာေပါ႔ေနာ္...း)) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ... မနက္ျဖန္မွာ က်ေရာက္မယ့္ ခ်စ္ဒက္ဒီရဲ႕ ေရႊရတုလြန္(ေနာက္ႏွစ္ဆုိ ၆၀ ျဖစ္ၿပီ) ေမြးေန႔မွသည္ ေနာင္မွတ္တုိင္ေပါင္းမ်ားစြာ သားသမီး ေျမးျမစ္မ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းစြာ ျဖတ္သန္း ႏုိင္ပါေစလုိ႔ ခ်စ္သမီးႀကီး အေဝးတစ္ေနရာကေန ဆႏၵျပဳပါတယ္...။
No comments:
Post a Comment