ဟုိတေန႔ကပဲ အမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘေလာ့မွာဝဲကုိက္လုိ႔ေျဖရွင္းလုိက္တဲ့အေၾကာင္းေလး ဖတ္ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္မရေတာ့တာနဲ႔ လုပ္လည္းမလုပ္တတ္လုိ႔ပါ ကုိယ့္ဘေလာ့ကုိ ဝဲရွိမရွိမစစ္လုိက္ရဘူး။ အဲ့ဒီမွာစတာပဲ ေနာက္ေန႔ ျပန္ဖြင့္ေတာ့ ကုိယ့္ဘေလာ့ေလး ဝဲကုိက္ေနၿပီ။
ကဲ ဝဲကုိက္ၿပီဆုိေတာ့ကား ဝဲေဆးရွာရေတာ့တာေပါ႔ကြယ္။ ဒန္ဒန႔္ဒန္...။ ရွာတယ္ရွာတယ္ရွာတယ္။ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္၊ သံုးရက္ေျမာက္မွာပဲေတြ႕ပါတယ္။ ကုိလင္းထက္ ရဲ႕ဆုိဒ္ေလးမွာ ရွာေတြ႕ပါတယ္။ အဲ့လုိနဲ႔ အဲ့လုိနဲ႔ေပါ႔ေနာ္။ အဆင္ေျပသြားပါေတာ့တယ္။ ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးး ခုမွပဲ အလံုးႀကီးေရာ အျပားႀကီးေရာ အကုန္က်သြားေတာ့ တယ္။ ေက်းဇူးကမၻာပါ ကုိလင္းထက္ေရ႕။ ေပ်ာ္လုိက္တာမွ အရမ္းပဲ။ ေရးးးးးးးးးးးးးးး လုိ႔ေတာင္ ထေအာ္မိတယ္။
သိတဲ့နားလည္တဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ အဆန္းမဟုတ္ေပမဲ့ နန္းအတြက္ေတာ့ မဟာေပ်ာ္ရႊင္မႈပါပဲ။ နဂုိက ခပ္ကြၽမ္းကြၽမ္းဆုိေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ ဟိဟိ။ စေန႔တနဂၤေႏြအလုပ္ပိတ္တယ္ဆုိေတာ့ အိမ္မွာပဲ အိပ္လုိက္၊ စားလုိက္၊ စာဖတ္လုိက္ပါပဲ။ စာေတြျပန္ဖတ္တာလား၊ ျပန္က်က္တာလား၊ ျပန္ေလ့လာတာလား။ မသိေတာ့ဘူး။ တခုခုေတာ့တခုခုပဲ လုပ္ေနတယ္။
စီလြန္ခ်ည္နဲ႔ ပုလဲလံုးေလးေတြထည့္ၿပီး ျခံဳထည္ေခၚမလား ပုဝါေခၚမလား တစ္ထည္ထုိးေနတယ္။ ေနာက္လက်ရင္ အလုပ္က မန္ေနဂ်ာအမရဲ႕ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးခ်င္လုိ႔။ ကုိယ္တုိင္ေစတနာေမတၱာေတြနဲ႔ ထုိးထားတဲ့ ဟန္းမိတ္ကေလးေပးခ်င္လုိ႔။ ေငြေၾကးနဲ႔ေတာ့ တန္ဖုိးျဖတ္လုိ႔မျဖစ္ဘူးေပါ႔။
ကုိယ့္အေပၚမွာ အမအရင္းနဲ႔မခ်ား ဂရုစုိက္တဲ့ ထုိင္းလူမ်ဳိး အမကုိ ေမတၱာေတြနဲ႔ ကုိယ္တုိင္လုပ္ေပးခ်င္လုိ႔ပါ။ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ခက္တာက အမက ဘာေရာင္ႀကိဳက္မွန္းမသိဘူး။ နန္းကအျဖဴေရာင္ႀကိဳက္ေတာ့ ကုိယ္ႀကိဳက္တဲ့အေရာင္ပဲ ထုိးေပးလုိက္မယ္။ ခ်ည္အျဖဴနဲ႔ ပုလဲလံုးအျဖဴေလးေတြနဲ႔။
မေန႔က အလုပ္ဆင္းေတာ့ နန္းညီမေလးက ေစ်းဝယ္ၿပီးသြားၿပီ ဟင္းေတာင္ခ်က္ေနၿပီ။ မေန႔က သူ႔လက္ရာစားရတယ္။ ေရႊဖယံုသီးႏွပ္၊ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း၊ ငရုပ္သီးေထာင္းတဲ့။ ေတာ္တယ္။ လုိက္ဖက္တဲ့ဟင္းေတြကုိ တဲ့စပ္ၿပီးခ်က္တတ္တယ္။ နန္းကေတာ့ အဲ့ဒါမ်ဳိးေတြ မသိဘူး။ ခိခိ။ အဲ့လုိေတာ္တဲ့နန္းေရႊမံႈေပါ႔။
No comments:
Post a Comment