ေမြးၿပီး ၁၂ ရက္၊ အသားဝါျဖစ္လုိ႔ ေသြးလဲၿပီး ေဆးရံုေပၚမွာပဲဖုန္းနဲ႔ရုိက္ထားတာ။ အဲ့တုန္းကေတာ့ နာမည္ေသခ်ာမစဥ္းစားရေသးေတာ့ လမင္းေလးလုိ႔ေခၚတယ္။
(၁၁) လသမီးေလး ရွင္မင္းသန႔္။
မာမီက ဗုဒၶဟူးသမီးမုိ႔ ယြန္းနဒီလုိ႔နာမည္ေပးလုိက္တဲ့။ ယြန္းၾကမယ္လုိ႔ လူငယ္ေတြ ေျပာေျပာေနၾကတာ ၾကားဖူးတာနဲ႔ အဲ့ဒီနာမည္ သေဘာမက်ျပန္ဘူး။ ယြန္းၾကစုိ႔ ဆုိတာ သြားၾကစုိ႔လုိ႔ ေျပာတာမဟုတ္လား။
ေမြးတုန္းက နဖူးမွာ ဘာမွမပါေပမဲ့ (၂)လသမီးေလာက္က်ေတာ့ နဖူးမွာ အနီစက္ေလးေပၚလာတယ္။ အဲ သမီးေလးကုိျခင္ကုိက္သြားၿပီေတာ့ဆုိၿပီး ျခင္မကုိက္ေအာင္ ပုိဂရုစုိက္ရတယ္။ ျခင္ကုိက္မခံရေတာ့ေပမဲ့ နဖူးက အနီစက္ကေလးက တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာၿပီး ေသြးျခည္ဥသလုိေလးျဖစ္လာတယ္။ ဖိၾကည့္ရင္ အိစိစိ နဲ႔ေနေပမဲ့ ေဖာက္လဲ မေဖာက္ရဲဘူး။
ဆရာဝန္သြားျပေတာ့ ဒီ့ထက္ပုိၿပီးႀကီးမလာရင္ စုိးရိမ္ဖုိ႔မလုိပါဘူးတဲ့။ အရြယ္ေရာက္ရင္ သူ႔အလုိလုိေပ်ာက္သြားမွာပါတဲ့။ ဒီ့ထက္ပုိၿပီးႀကီးလာရင္ေတာ့ တခုခုလုပ္ၾကရမွာေပါ႔တဲ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ ဒီအတုိင္းပဲထားလုိက္ေတာ့တယ္။ ရဲမွည့္ေနတာပဲ။
သူမ်ားေမးရင္ အမွတ္လုိ႔ပဲ လြယ္လြယ္ေျဖလုိက္တယ္။ ရွင္းျပရတာေတြမ်ားလာေတာ့ မရွင္းျပခ်င္ေတာ့ဘူး။ ရွင္းျပေတာ့လဲ အျပစ္ေျပာတဲ့အသံေတြပဲ ျပန္ၾကားရလုိ႔။ ျခင္ကုိက္သလုိအနီစက္ေလးျဖစ္လာၿပီးေတာ့ အဲ့လုိျဖစ္သြားတယ္။ ဆရာဝန္က စုိးရိမ္ဖုိ႔မလုိဘူးလုိ႔ေျပာတယ္လုိ႔ေျပာတာကုိ ကေလးကုိဂရုမစုိက္ဘူး။ ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္ေတြျပန္ေျပာၾကတာ နားညီးတယ္။
ကုိယ့္သမီးကုိယ္ ဂရုစုိက္တာေပါ႔။ မွက္၊ ျခင္၊ ယင္မသန္းရေအာင္ဆုိတာ သီခ်င္းထဲမွာဆုိေတာ့သာ လြယ္လြယ္ေလးရယ္။ တေနရာထဲျခင္မရွိေအာင္လုပ္လုိ႔ရတဲ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ေတြကုိပါ အကုန္လုိက္ရွင္းလင္းၿပီးမွ ျခင္ပါးသြားေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ဂရုစုိက္ထားရတာ။
(၁)ႏွစ္ နဲ႔ (၈) လ ရွင္မင္းသန႔္။ ကေလးကုိအိပ္ေနတုန္းဓါတ္ပံုရုိက္ေကာင္းလားမသိပါဘူး။ အိပ္ေနတာ ခ်စ္ခ်ာေယးမုိ႔ ရုိက္ထားလုိက္တာ။
မာမီတုိ႔ဆီ ျပန္လည္တုန္း မႏၲေလးမွာ ဖုန္းက အေရွ႕ကင္မရာနဲ႔ သူ႔ကုိယ္သူ ဓါတ္ပံုရုိက္ထားတဲ့ ရွင္မင္းသန႔္။
အသက္(၂)ႏွစ္ျပည့္ခါနီးအထိ ေခါင္းသိပ္မခုိင္ခ်င္ေသးဘူး။ ေခါင္းေလးက တုန္ခ်ိတုန္ခ်ိနဲ႔။ လူႀကီးက မၿပီး ထုိင္ေပးရင္ေတာ့ ထုိင္ႏုိင္ေနၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ခဏခဏပက္လက္လန္လဲတုန္းပဲ။ သမီးရဲ႕အေနာက္မွာ ေခါင္းအံုးေတြနဲ႔ အေမႊးျပရုပ္ေတြခ်ထားရတယ္။ မဟုတ္ရင္ေခါင္းနဲ႔ၾကမ္းျပင္နဲ႔ ဒုန္းကနဲပဲ။
သူ႔ကုိကုိျပည့္ၿဖိဳးသန႔္ က ရုိက္ေပးထားတယ္။
ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ေျပာင္စပ္စပ္မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ သူ႔ကုိယ္သူရုိက္ထားတဲ့ ကုိကုိျပည့္ၿဖိဳးသန႔္။
(ဦးသန႔္အမ်ဳိးေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ဳိးေတြထဲမွာလဲ သန႔္ဆုိတဲ့နာမည္တစ္လံုးမွမပါ ပါဘူး။ သားသားငယ္ငယ္က အရမ္း အသန႔္အရွင္းႀကိဳက္ၿပီး ႀကီးက်ယ္လြန္းလုိ႔ ျပည့္ၿဖိဳးသန႔္လုိ႔ နာမည္မွည့္ လုိက္တာ။ သူ႔ညီမေလးက်ေတာ့ လည္း ရွင္မင္းျပည့္လုိ႔နာမည္ေပးၿပီးသားကုိ သားနာမည္နဲ႔တူေအာင္ ရွင္မင္းသန႔္လုိ႔ေခၚရမယ္တဲ့ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ ျပည့္ၿဖိဳးသန႔္နဲ႔ ရွင္မင္းသန႔္ျဖစ္သြားရတယ္။
စူပုပ္ေနတဲ့ရုပ္ကုိ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုရုိက္ေပးထားတာ။
ဓါတ္ပံုရုိက္မွန္းသိေတာ့ နဲနဲတည္သြားတယ္။ စူပုပ္ပုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။
ေနာက္တပံုထပ္ရုိက္ေတာ့ ရီျပတယ္။ အဲ့လုိေပါ႔။ ဓါတ္ပံုရုိက္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ငုိေနေန ခ်က္ခ်င္းတိတ္ၿပီး ရီျပေတာ့တာပဲ။
ကတံုးနဲ႔ သနပ္ခါးနဲ႔ ဟပ္ေနတာပဲ။
ဓါတ္ပံုထပ္ရုိက္ ထပ္ရီျပတယ္။ သၿဖီးေလးနဲ႔။
နဲနဲဝါးသြားတယ္။
စိတ္ေကာက္ေနျပန္တဲ့ ရွင္မင္းသန႔္။
ဓါတ္ပံုရုိက္လုိ႔ စိတ္ေကာက္ေျပၿပီး စတုိင္လ္ထုတ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ပဲေပးေနတဲ့ရွင္မင္းသန႔္ေပါ႔။
ေမေမ့ကုိမုန႔္ေကြၽးေနတဲ့ရွင္မင္းသန႔္။
ငယ္ငယ္တုန္းက နဖူးက အမွတ္လုိနီနီေလးက နဲနဲႀကီးလာေတာ့ အေရာင္ေဖ်ာ့သြားတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔နဖူးေလးကုိ ဓါတ္ပံုတခါထပ္ရုိက္။
မုန႔္ေတြစားေနတာ ပလုပ္ပေလာင္း။
အဲ့လုိ ပလုပ္ပေလာင္းေပပြေနေအာင္စားတာေပါ႔။
နဲနဲဝါးသြားတယ္။ လက္မျငိမ္လုိ႔။
မေအကုိ လွ်ာထုတ္ၿပီး ေျပာင္ျပေနတဲ့ရွင္မင္းသန႔္။
ရုပ္ကုိက ၿပီတီတီနဲ႔။
အေနာက္က သူမ်ားေျပာင္ျပတာကုိ သေဘာက်ေနတယ္။
ရုပ္ႀကီးက ၿပီတီတီလား ခပ္တည္တည္လားမသိ။
ညီမေလး ထိန္းေပးေနတဲ့ ထုိင္းကေလးေလး(ေျမာက္ေလာင္းေလး)ကုိ ေက်ာင္းသြားႀကိဳေနတုန္း။
ညီမေလးခမ်ာ သမီးကုိခ်ီရ ေျမာက္ေလာင္းေလးကုိ လက္ဆြဲရနဲ႔ မသက္သာလုိ႔ လွည္းဝယ္ေပးထားတာ။ ထုိင္းဘတ္ ၁၅၉၉။ ၁၆၀၀ ပဲထားပါေတာ့။ ညီမေလးနဲ႔ ထုိင္းကေလးေလးက ရီရတယ္။ ညီမေလးကလဲ ထုိင္းစကားမတတ္၊ ဟုိကေလးကလည္း ျမန္မာလုိနားမလည္နဲ႔ ဒါေပမဲ့ အဆင္ေတာ့ေျပေနတာပါပဲ။
ညေန (၃း၃၀) ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ေက်ာင္းသြားႀကိဳ သူ႔အဖြားက နန္းတုိ႔နဲ႔ အလုပ္ရံုတူတူပဲဆုိေတာ့ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္(၅း၃၀)မွ အိမ္မွာလာေခၚ။ (၂)နာရီေလာက္ပဲ ထိန္းရတာ။ တစ္ရက္ကုိ ထုိင္းဘတ္ (၅၀) ရတယ္။ စေနေန႔ဆုိရင္ေတာ့ ေက်ာင္းကမဖြင့္ေပမဲ့ အလုပ္ကလုပ္ရတယ္ဆုိေတာ့ တေနကုန္ၾကည့္ေပးရတယ္။
ထမင္းနဲ႔ အဝတ္အစားအပုိတစ္စံုနဲ႔ အိမ္လာပုိ႔ေပးတယ္။ အလုပ္ဆင္းမွလာျပန္ေခၚေပါ႔။ တေနကုန္ၾကည့္ေပးရင္ေတာ့ တစ္ရက္(၁၀၀) ရတယ္။
တျခားပံုေတြ လုိက္ရွာၿပီးထည့္ရအံုးမယ္။ ခုေတာ့ရွာမေတြ႕ေသးလုိ႔ဒီေလာက္ပဲ။
No comments:
Post a Comment