စိတ္ထြက္ေပါက္။

အလုပ္ေတြမ်ားလြန္းလုိ႔ စိတ္ဖိစီးမႈေတြမ်ားလြန္းကုိ ကုိယ့္ဘေလာ့ေလးကုိယ္ လွည့္မၾကည့္ႏုိင္ခဲ့တာ ၾကာပါ ေပါ႔။ အင္တာနက္ကုိ ညဖက္အိမ္မွာသံုးတာမဟုတ္ပဲ အလုပ္ထဲမွာသံုးတာဆုိေတာ့ လံုးဝကုိ လွည့္မ ၾကည့္ ႏုိင္ေတာ့တာ။ ခုလဲ အားတယ္ရယ္လုိ႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္တစ္ခုၿပီးသြားခ်ိန္  ေနာက္တစ္ခုမလာခင္ ကေလး အေျပးအလႊားလာၾကည့္တာ။ ဖုန္လာသုတ္တာလုိ႔ေျပာရင္ပုိမွန္မယ္။

ၾကားရက္ေတြမွာ အလုပ္ကလဲ စိတ္ဖိစီးသလုိ မိသားစုကိစၥကလဲ စိတ္ဖိစီးလြန္းတယ္။ ရာသီေျပာင္းခ်ိန္မွာ ရာသီစာ  ေနမေကာင္းေလးကလဲ လွည့္ျဖစ္လုိက္ေသးတယ္။ တီတင့္တုိ႔ ဘဝမွတ္တုိင္ေလးေတြကုိ လုိက္ၾကည့္လုိက္ရင္ ေပ်ာ္စရာ၊ ၾကည္ႏူးစရာ၊ ဝမ္းသာစရာ၊ စိတ္ကူးယဥ္ခ်င္စရာေလးေတြ။ ကုိယ့္ဘဝႀကီးကုိယ္ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လုိက္ရင္ သပြတ္အူကမွ ကုိယ့္ထက္ရွင္းအံုးမယ္။

ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈပဲေလ။ စုိက္တဲ့အတုိင္းရိတ္ရမွာပဲေပါ႔။ ကုိယ္က ဆူးပင္စုိက္မိတာကုိး။ ဆူးစူးတဲ့ဒဏ္ ခံႏုိင္ရည္ရွိရမွာေပါ႔။ ေနာ့္။ ဒါေတြဟာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္၊ ဘယ္ဝါ႔ေၾကာင့္၊ ဘယ္သူဖိအားေပးလုိ႔ ဆုိတာမ်ဳိးေတြနဲ႔ သူတပါးကုိ အျပစ္မတင္ခ်င္ပါဘူးေလ။ ဖိအားေတြၾကားက ရံုးထြက္ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္း အမွားေတြလဲ တေလွႀကီးဆုိတာထက္ တသေဘၤာႀကီးလုိ႔ေျပာရမယ္။ ဖိအားေတြၾကားက ရံုးထြက္ႏုိင္ခ်ိန္က်ေတာ့ မွားခဲ့တဲ့ အမွားေတြရဲ႕ဒဏ္ကုိ လူးလွိမ့္ေနေအာင္ခံစားရတယ္။

အသက္ေလးဆယ္မွ ဘဝစမွာလုိ႔ ေျပာၾကေၾကးဆုိ ဘဝမွ မစရေသးတာေနာ့္။ ဘဝစမဲ့အခ်ိန္က်ရင္ ထူထူေထာင္ေထာင္ မျဖစ္ရင္ေတာင္ ငုတ္တုတ္ေလာက္ေတာ့ ထထုိင္ႏုိင္ေကာင္းပါရဲ႕။ တကယ္တမ္း ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ကုိယ့္မွာ လုိအပ္တာေတြ တအားမ်ားေနေသးလုိ႔ပါ။ လုိအပ္တာေတြကုိ ျဖည့္ဆည္းရင္း၊ မွားခဲ့တဲ့အမွားေတြကုိ သင္ခန္းစာယူရင္း၊ သမီးအႀကီးဆံုးမုိ႔ တာဝန္ေတြ ဝတၱရားေတြကုိ ေခါင္းေပၚမွာ အထပ္ထပ္သယ္ပုိးထားရင္း ဘဝႀကီးကုိ ေက်နပ္စြာျဖတ္သန္းႏုိင္လာမွာပါ။ ငုတ္တုတ္ထုိင္ႏုိင္ၿပီးရင္ေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ႏုိင္ဖုိ႔ မေဝးေတာ့ပါဘူးေလ။ မတ္တပ္ရပ္ႏုိင္ၿပီးရင္လဲ သံသရာခရီးလမ္းမွာ ဆက္လက္ႀကိဳးစား ခ်ီတက္ရအံုးမွာေပါ႔။ အားတင္းထား နန္းေရႊမံႈ။