Tuesday, December 9, 2014

The meaningful December

ဒီပုိ႔စ္ေလးက စာေတြတအားမ်ားမယ္ေနာ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေရးမွာက တစ္ေန႔စာအတြက္ပဲျဖစ္ေပမဲ့ ေတြ႕ၾကံဳခံစားလာရတာေတြက အမ်ားႀကီးျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ ဒီဇင္ဘာ (၇) ရက္ေန႔ဟာ တကယ္ကုိ အဓိပၸါယ္ျပည့္ဝတဲ့ တနဂၤေႏြေန႔ပါ။ ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕၊ ဖိကစင္ ၁၂၂ လမ္း၊ လင္း(မ္)လုိင္း အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွာ (၆) ႀကိမ္ေျမာက္ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းပြဲသြားတယ္။ မနက္အေစာ ၆း၃၀ ကေန ၁၀း၃၀ ထိ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းဖုိ႔ ေနပူပူထဲမွာ ရပ္ေစာင့္ေနရတယ္။
တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာကာရိက ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမင္းျခံ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ ဂႏၵမာလာလကၤာရ၊ ေမာ္ကြၽန္း တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ သီလကၡႏၶာဘိဝံသ၊ ျမင္းမူ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ ဝံသပါလာလကၤာရႏွင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ဝပ္တလံုးေက်ာင္းထုိင္ (ထုိင္း) ဆရာေတာ္ အမႉးျပဳေသာ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ပညာသင္ၾကားေနၾကကုန္ေသာ ျမန္မာသံဃာအပါး (၃၅၀) ကုိ တစ္ပါးလွ်င္ (၅) ဘတ္ႏႈန္းနဲ႔ ဘတ္ ၁၇၅၀ ေလာင္းလႉခဲ့ရတယ္။
သံဃာအပါး (၃၅၀) လံုးမႂကြပဲ (၃၀၇) ပါးပဲႂကြလာလုိ႔ အေရွ႕ပုိင္းသံဃာေတြကုိ တစ္ပါးကုိ ငါးဘတ္ေစ့ တစ္ေစ့ႏႈန္းပဲ ေလာင္းႏုိင္ေပမဲ့။ ေနာက္ဆံုးသံဃာေတြကုိေလာင္းရာမွာ အေႂကြေစ့ေတြကုိ လက္နဲ႔ဆုပ္ဆုပ္ၿပီး အဆုပ္လုိက္အဆုပ္လုိက္ ေလာင္းခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ဆံုးသံဃာေတာ္ကုိေတာ့ ဗန္းထဲမွာ က်န္သမွ် အေႂကြေစ့ေတြ အကုန္သြန္ခ်ၿပီးေတာ့ကုိ အားရပါးရႀကီး ေလာင္းလႉလုိက္ရတယ္။ တကယ္ အားရစရာႀကီး။


ဆြမ္းႀကီးေလာင္းေလာင္း၊ သိမ္ဆင္းပဲေလာင္းေလာင္း ထံုးစံမွာ ေရွ႕ပုိင္းသံဃာေတြကုိသာ မ်ားမ်ားလႉႏုိင္ၾကၿပီး ေနာက္ပုိင္းသံဃာေတြမွာ နည္းသြားၾကတာမ်ားေပမဲ့ ဒီတစ္ပြဲကေတာ့ျဖင့္ ေနာက္ပုိင္းသံဃာေတြကုိ မ်ားမ်ားလႉႏုိင္ခဲ့တယ္။ လႉဒါန္းၾကတဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြလဲ ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ ေခြၽးနဲ႔ရင္းၿပီး လႉဒါန္းၾကတယ္။ အလႉခံႂကြေတာ္မူၾကေသာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ေတြလဲ ေနပူထဲမွာ အလႉခံၾကရတယ္။



ေလာင္းလႉေနရင္းနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ေနာက္ႏွစ္က်ရင္ေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ နဝကမၼဝတၳဳေငြသာမက စႏုိးတာဝါ ေတြကုိပါ လမ္းမွာတင္ အလႉခံႂကြေနရင္း ခ်က္ခ်င္းသံုးႏုိင္ေအာင္ ထည့္ေလာင္းရမယ္။ ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္ကစၿပီး အေႂကြေစ့ေတြကုိ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းပြဲအတြက္ စုဘူးတစ္ဘူးနဲ႔ ႀကိဳတင္စုထားမယ္။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ဒီ့ထက္ပုိၿပီး မ်ားမ်ားလဲလႉႏုိင္မယ္၊ ေနတအားပူလြန္းေတာ့ စႏုိးတာဝါေလးက သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ နဲနဲေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအးျမႏုိင္မွာပါလုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္။




သံဃာေတာ္ေတြကုိ ေန႔ဆြမ္းဆက္ကပ္လႉဒါန္းရံုမက လာေရာက္ၾကတဲ့ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ပရိတ္သတ္ေတြကုိလဲ ၾကက္သားဟင္း၊ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း၊ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္၊ ငပိရည္၊ တုိ႔စရာ၊ အစိမ္းေၾကာ္ စတဲ့ဟင္းေတြ၊ အခ်ဳိပြဲအျဖစ္၊ သစ္သီးမ်ဳိးစံု၊ အခ်ဳိရည္၊ ေရခဲမုန႔္ စတာေတြနဲ႔ လုိေလေသးမရွိရေအာင္ ဧည့္ခံေကြၽးေမြးၾကတယ္။

ေဝရာဝစၥကုသုိလ္ယူၾကတဲ့သူေတြဟာ လံုးဝ လစ္ဟင္းမႈမရွိရေအာင္ကုိ ေတာ္ၾကတယ္။ ဘယ္လုိေျပာရမလဲ။ ထမင္းဝုိင္းတုိင္းမွာ ဘယ္ဟင္းခြက္မွ မေလွ်ာ့ေစရဘူး။ စားခ်င္တဲ့သူဝင္စား စတုဒီသာေကြၽးတဲ့အလႉမွာ ထမင္းပန္းကန္မေရာက္ေသးလုိ႔ ထုိင္ေစာင့္ေနရတဲ့သူဆုိတာ တစ္ေယာက္မွ မရွိရေအာင္ကုိ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ေတာ္ၾကတယ္။



ဒါတင္မက ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းဖုိ႔ လမ္းေပၚမွာ တန္းစီၿပီး ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကတဲ့ လူေတြစီကုိပါ ေရခဲမုန႔္၊ ေသာက္ေရသန႔္၊ သစ္သီးစံုေတြကုိ မျပတ္ရေအာင္ ခဏခဏကုိ လုိက္ၿပီးေဝငွေပးေသးတယ္။ သူတပါးႏုိင္ငံမွာ ဒီေလာက္သံဃာေတြအမ်ားႀကီးကုိ စည္စည္ကားကားႀကီး လႉတန္းႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ တကယ္ကုိ မလြယ္ကူလွတဲ့ ကိစၥပါ။ ထုိင္းရဲေတြသာမက ထုိင္းစစ္တပ္ကပါ လာေရာက္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကရတဲ့အထိကုိ စည္ကားလွပါတယ္။


တရားနာတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားမွ မတၱာသုတ္ပရိတ္ေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ေပးၾကၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဝပ္တလံုးေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္က ထုိင္းဘာသာစကားနဲ႔ ၾသဝါဒစကားႁမြက္ၾကားရာမွာ ဆရာေတာ္ဟာ အရင္ဘဝေတြက ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားျဖစ္ခဲ့ေလသလားတဲ့။ သူ႔ေက်ာင္းမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာလာေရာက္ၿပီး ပညာသင္ၾကားၾကတဲ့ ျမန္မာသံဃာ အပါး (၂၀၀) ေက်ာ္တုိ႔ကုိ လက္ခံထားရံုသာမက ျမန္မာႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားမ်ား က်င္းပသမွ် ကထိန္ပြဲ၊ ဝါဆုိသကၤန္းကပ္ပြဲ၊ သႀကၤန္ပြဲ၊ အလႉပြဲတုိင္းကုိ သူေက်ာင္းမွာ က်င္းပခြင့္ျပဳထားၿပီးေတာ့ ပြဲတုိင္းမွာလဲ ဒီေလာက္မ်ားျပားလွတဲ့ ျမန္မာျပည္ဖြားတုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ အပူေဇာ္ကုိ ခံရပါတယ္တဲ့။ ဆရာေတာ္နဲ႔တကြ ျမန္မာျပည္ဖြားတုိင္းရင္းသားေတြဟာ ဘဝဘဝေတြကတည္းက ကုသုိလ္ပါရမီေတြ ကတူတူျဖည့္ခဲ့ၾကလုိ႔ပဲျဖစ္မယ္တဲ့။

ျမင္းျခံ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ ဂႏၵမာလာလကၤာရ ဆရာေတာ္ကေတာ့ “ေလွ်ာ့မတြက္ပါနဲ႔” ဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တရားေဟာပါတယ္။ နန္းမွတ္မိသေလာက္၊ နားလည္သေလာက္ျပန္ေျပာျပရရင္  ကုိယ္လႉတဲ့အလႉဟာ စာသင္သား သံဃာေတြကုိ လႉတာျဖစ္လုိ႔ တစ္ဘတ္ပဲလႉလႉ၊ ႏွစ္ဘတ္ပဲလႉလႉ၊ ငါးဘတ္၊ ဆယ္ဘတ္ပဲလႉလႉ တကယ္အက်ဳိးမ်ားလွပါတယ္။

သူတပါးႏုိင္ငံမွာေနရတယ္ဆုိတာ လူပုဂၢိဳလ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရဟန္းသံဃာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနထုိင္စာရိတ္ေတြ မ်ားလြန္းလွပါတယ္။ လူပုဂၢိဳလ္ေတြမွာေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနရေပမဲ့ ရဟန္းသံဃာေတြမွာေတာ့ အလုပ္လုပ္လုိ႔မျဖစ္ပဲ ဒကာဒကာမေတြကုိပဲ အမွီျပဳၿပီး ပညာသင္ၾကားရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရဟန္းသံဃာေတြမွာ စာေမးပြဲေျဖဖုိ႔ ေပးရတဲ့ စာေမးပြဲေၾကးေတြဟာ အင္မတန္မ်ားလြန္းလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းတယ္ဆုိရာမွာလဲ အထူးသျဖင့္ အလႉခံပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ တကယ့္လုိအပ္ခ်က္ကုိ လႉတတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးလွပါတယ္။

ကုသုိလ္ရခ်င္လုိ႔လႉတာခ်င္းတူရင္ေတာင္ သပၸဳရိသအလႉမ်ဳိးျဖစ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ သပၸဳရိသအလႉဆုိတာ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕အလႉပါ။ ပညာရွိျဖစ္တဲ့အတြက္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဉာဏ္နဲ႔ျပည့္စံုၿပီး ငါလႉလုိက္တဲ့အရာေတြကုိ အသံုးျပဳၿပီး ရဟန္းသံဃာေတြမွာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။ သာသနာ့အလုပ္၊ သာသနာ့တာဝန္ေတြကုိ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကပါေစ ဆုိတဲ့ စိတ္ေစတနာအျပည့္နဲ႔ လႉပါ။

ခုဆုိရင္ ဒကာဒကာမေတြလႉလုိက္တဲ့ အေႂကြေစ့ေတြဟာ ဆာလာအိတ္နဲ႔ထည့္ၿပီး ဒကာႏွစ္ေယာက္ထမ္းယူရတယ္။ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ေတြရဲ႕ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ အေႂကြေစ့ေတြကုိ ဘတ္ (၁၀) သိန္းဖုိးေလာက္ ႀကိဳတင္ရွာေဖြ လဲလွယ္ေပးထားရတယ္ဆုိေတာ့ ကုိယ္လႉလုိက္တဲ့ တစ္ဘတ္၊ ႏွစ္ဘတ္၊ ငါးဘတ္၊ ဆယ္ဘတ္ဟာ စာသင္သားသံဃာေတြအတြက္ တစ္ႏွစ္လံုးစာမဟုတ္ရင္ေတာင္ ႏွစ္ဝက္စာေလာက္ေတာ့ ဖူလံုသြားမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္လႉလုိက္တဲ့ တစ္ဘတ္၊ ႏွစ္ဘတ္၊ ငါးဘတ္၊ ဆယ္ဘတ္ကုိ ေလွ်ာ့မတြက္ပါနဲ႔လုိ႔ေျပာခ်င္တာပါတဲ့။

တရားဆံုးလုိ႔ ေရစက္ခ် အမွ်ေဝတဲ့အခ်ိန္မွာ ရင္ထဲမွာဘယ္လုိခံစားရမွန္းမသိဘူး။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ မ်က္ရည္ေတြပုိးပုိးေပါက္ေပါက္ က်လာတယ္။ အမွ်ေဝေနရင္း၊ သာဓုေခၚေနရင္း တ႐ံႈ႕႐ံႈ႕နဲ႔ ငုိေႂကြးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ နန္းလႉခဲ့တဲ့အလႉ၊ နန္းခံစားခဲ့တဲ့ပီတီကုိ ေမြးသမိခင္ေက်းဇူးရွင္၊ ေမြးသဖခင္ေက်းဇူးရွင္၊ ခ်စ္ေသာသားသား၊ သမီး၊ ခ်စ္ေသာကုိကုိႏွင့္မိသားစုမ်ား၊ ေမာင္ႏွမေဆြမ်ဳိးမ်ား၊ နန္းရဲ႕ဘေလာ့ေလးမွာ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့ မျမင္ဖူးေသာ္လည္း ေလးစားခ်စ္ခင္ရတဲ့ တီတင့္ႏွင့္ ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမမ်ား၊ ညီအမမ်ားႏွင့္တကြ ၃၁ ဘံုသားအေပါင္းတုိ႔ကုိ အမွ်ေပးေဝပါတယ္။ အားလံုး ၾကားၾကားသမွ်၊ ျမင္ျမင္သမွ် အမွ် အမွ် အမွ် ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ……….။


ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းပြဲကေန ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ ၂ နာရီခြဲၿပီ။ ခဏနား ေနပူထဲမွာေနတာၾကာသြားလုိ႔ ေခါင္းတခုလံုး ပြင့္ထြက္ေတာ့မလား ေအာက္ေမ့ရေလာက္ေအာင္ ကုိက္ခဲေနၿပီ။ ေျခလက္ေဆး၊ ထမင္းနဲနဲစား ပါရာစီတာေမာ(လ္) တစ္လံုးေသာက္ၿပီး တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္လုိက္ၾကတယ္။ ညေန ၅ နာရီခြဲေတာ့ ဝပ္လုိက္ခင္လမ္း၊ စုိင္ဟ=(ရပ္ကြက္ ၅) ေကာ္ပံုးစက္ရံုက တရားပြဲေနာက္တစ္ပြဲသြားပါတယ္။ တရားပြဲက ခဏခဏသြားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ေခါက္သြားတဲ့ တရားပြဲက အရမ္းကုိထူးျခားလြန္းကုိ ျပန္ေျပာျပတာပါေနာ္။ 

ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ တရားပြဲက်င္းပတဲ့အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ေတြက ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ပထမဆံုးက်င္းပပူေဇာ္တဲ့ တရားပြဲပါ။ တရားပြဲက်င္းပပူေဇာ္ ခ်င္လြန္းလုိ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လူငယ္ေတြ ဘူးခံြ၊ ခြက္ခံြလုိက္ေကာက္ၿပီး ေရာင္းရတဲ့ေငြေတြစုထားၿပီး တရားပြဲက်င္းပတာပါတဲ့။ တရားပြဲသြားေတာ့ လက္ကမ္းစာေစာင္ေလးေတြေဝတယ္။ စာေစာင္ေလးမွာ ေရးထားတာေလး သေဘာက်လုိ႔ ျပန္ေရးျပပါရေစေနာ္…။ ကဗ်ာေလးက နဲနဲေတာ့ရွည္တယ္။ ကေလာင္ရွင္နာမည္က တာဝတႎသာ(ေတာင္သာ) တဲ့ ဖတ္ၾကည့္ေပးပါေနာ္။ ေရးထားတာက…

၁။        ဝပ္လုိက္ခင္လမ္း၊ စုိင္ဟလူငယ္
           စိတ္ဓါတ္ေတြက၊ ျမဴးႂကြတကယ္
           တရားပြဲတြက္၊ ဗူးခြက္ေကာက္သယ္
           လူငယ္ေလး၊ ေမွ်ာ္ေတြးတတ္ပါတယ္။
၂။        ဝပ္လုိက္ခင္လမ္း၊ စုိင္ဟလူငယ္
           အမ်ားၾကည္ႏူး၊ ရႊျမဴးတကယ္
           ဓမၼရည္စူး၊ ေန႔ရက္ဗူးသယ္
           ဘာသာေရး၊ အားေပးဒုိ႔လူငယ္။
၃။        ဝပ္လုိက္ခင္လမ္း၊ စုိင္ဟလူငယ္
           တရားလႉဒါန္း၊ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္
           ဒါမွသူ႔လမ္း၊ ေျဖာင့္လုိ႔တန္းမယ္
           ဓမၼေဆး၊ တုိက္ေကြၽးဒုိ႔လူငယ္။
၄။        ဝပ္လုိက္ခင္လမ္း၊ စုိင္ဟလူငယ္
           ကမၺည္းမွတ္တမ္း၊ ထက္တန္းတင္မယ္
           ခရီးျဖတ္သန္း၊ ဘဝလမ္းသြယ္
           ဒါနပြဲ၊ ျဖန႔္ႀကဲဒုိ႔လူငယ္။
၅။        ဘီယာေသာက္စား၊ ေယာက္်ားလူငယ္
           သတိစကား၊ ေျပာၾကားမယ္ကြယ္
           ဘီယာေရေသာက္၊ ပုလင္းေပါက္ဝယ္
           အလႉတန္း၊ လက္ကမ္းလႉပါကြယ္။
၆။        ခ်ဳိရည္မုန႔္စား၊ မိန္းမသားရယ္
           သံသရာတြက္၊ သတိကပ္ျခယ္
           ခ်ဳိရည္သာေသာက္၊ ဗူးေပါက္သြယ္သြယ္
           ကုသုိလ္ေရး၊ အားေပးလႉၾကကြယ္။
၇။        တုိက္ခန္းအငွား လူမ်ားေနတာ
           ေတာင္းပန္စကား၊ ေျပာၾကားမယ္ဗ်ာ
           အိမ္မွာစားေသာက္၊ ဗူးေပါက္ဗလာ
           အမႈိက္ေတာင္း၊ ထည့္ေလာင္းမသင့္ပါ။
၈။        စက္ရံုသီးသီး၊ က်ားမႏွစ္ေထြ
           ကာဖယ္ အမ္မလြဲ၊ သံုးစြဲသေလ
           (ကာဖယ္=ေကာ္ဖီဗူး၊ အမ္မလြဲ=M 150 အားျဖည့္အခ်ဳိရည္ပုလင္း)
           သံုးၿပီးဗူးေကာက္၊ အသိေရာက္ေစ
           တရားပြဲ၊ အားခဲလႉၾကေလ။
၉။        အမႈိက္ထဲက၊ ကုသုိလ္ေရႊေငြ
           ဘယ္လုိရလဲ၊ ဒီညသက္ေသ
           လူငယ္ဇြဲျပဳ၊ အားခဲမႈေတြ
           ယေန႔ည၊ စံျပနမူနာ
၁၀။      ဗူးခံြေရာင္းရ၊ စုေပါင္းဝင္ေငြ
           တရားပြဲႂကြ၊ ေဟာျပမေထရ္
           အားလံုးဦးခ်၊ ဖူးရသေလ
           ပူေဇာ္ပန္း၊ လႉဒါန္း ဒုိ႔တေတြ။
၁၁။      ဗူးေကာက္သမား၊ ေမာပန္းေခြၽးေပ
           ဒီကေန႔ည၊ တရားမွ်ေဝ
           ဘုန္းဘုန္းေဟာျပ၊ တစ္လံုးရေစ
           မေမာပန္း၊ အားရဝမ္းသာေခ်။
၁၂။      ဗူးခံြေကာက္ရ၊ ပုညေစတနာ
           တရားနာႂကြ၊ ဓမၼမိတ္သဟာ
           ညီညာေပါင္းစု၊ ေတာင္းဆုေမတၱာ
           ကုိယ္စိတ္ဝမ္း၊ ေအးခ်မ္းလြန္သာယာ။
တာဝတႎသာ (ေတာင္သာ) (ပံုးရံုစုိင္ဟ)




ေနာက္တစ္ပုဒ္က…
“အမႈိက္ထဲကေငြ ကုသုိလ္ေရႊ”
      တေန႔တေခါက္
      ဗူးခံြေကာက္
      ကုသုိလ္ေန႔စဥ္ေရာက္။
      ဗူးခံြေကာက္တာ
      ရွက္စရာ
      ဘုရားမေဟာပါ။
      ဗူးေကာက္သမား
      ေအာက္တန္းစား
      ဘုရားမေဟာထား။
      လမ္းေဘးမွာေရာက္
      ဗူးအေပါက္
      ပုိက္ဆံေငြလုိေကာက္။
      အမႈိက္ပံုးထဲ
      ဗူးေကာက္ဆြဲ
      ပုိက္ဆံရတာပဲ။
      အမႈိက္ထဲကေငြ
      ကုသုိလ္ေရႊ
      ရေအာင္ယူၾကေလ။
      ဗူးခံြေကာက္ေရာင္း
      ရေငြေပါင္း
      အလႉအတန္းေလာင္း။
      ဗူးခံြေကာက္ရဲ
      လက္တူတြဲ
      ဒီညအလႉပြဲ။
      ဗူးေကာက္သမားေတြ
      တရားေဝ
      အားလံုးရၾကေစ…။
            သာဓု…သာဓု…သာဓု…
            တာဝတႎသာ (ေတာင္သာ) (ပံုးရံု စုိင္ဟ)


အဲ့ဒီတရားပြဲမွာ ေဟာတဲ့  ျမင္းျခံ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ ဂႏၵမာလာလကၤာရရဲ႕တရားေတြကုိလဲ မွတ္မိသေလာက္ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ တရားေခါင္းစဥ္က “ပရဟိတ က်င့္စဥ္မ်ား” တဲ့။ ပရဟိတအလုပ္ကုိ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ စံခ်ိန္မွီတဲ့ ပရဟိတျဖစ္ေစဖုိ႔၊ ေအာင္ျမင္တဲ့ပရဟိတျဖစ္ေစဖုိ႔။ ပရဟိတစံႏႈန္းမ်ားအေၾကာင္းကုိ ဆရာေတာ္က ေဟာၾကားပါတယ္။ ပရဟိတအလုပ္ဆုိတာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ေတြရဲ႕က်င့္စဥ္ပါ။ ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္မွာ နိဗၺာန္ကုိ ဝင္စံ ႏုိင္ေပမဲ့ သတၱဝါေတြကုိ အက်ဳိးျပဳခ်င္လုိ႔ ဘုရားအျဖစ္ကုိ ဆုပန္ခဲ့တာပါ။ ဘုရားအျဖစ္ကုိရဖုိ႔ရမွာ ပါရမီဆယ္ပါးဆုိတဲ့အက်င့္ေတြကုိ က်င့္ရပါတယ္။ ပရဟိတအလုပ္ဟာ ဘုရားအေလာင္းတုိ႔ရဲ႕က်င့္စဥ္ျဖစ္လုိ႔ ဘုရားအေလာင္းတုိ႔က်င့္ခဲ့တဲ့ ပါရမီဆယ္ပါးကုိ ပရဟိတက်င့္စဥ္ ပရဟိတ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း၊ မူဝါဒအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားရမွာပါ။ ပါရမီဆယ္ပါးဆုိတာ…


၁။ ဒါန ပါရမီ= ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲလွဴဒါန္းမႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။ ပရဟိတဆုိတာ သူတပါးကုိ ေပးႏုိင္ဖုိ႔က်င့္ရမွာပါ။ ေပးတယ္ဆုိတဲ့ေနရာမွာလဲ လူတန္းစားမခြဲျခားပဲ။ ခြဲျခားျခင္းမရွိပဲ၊ ေပးႏုိင္သေလာက္အေကာင္းဆံုးေပးရမွာပါ။

၂။ သီလ ပါရမီ= သီလေစာင့္ထိန္းမႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။ သီလဆုိတာ စည္းကမ္းကုိေျပာတာပါ။ ပုထုစဥ္ေတြမွာ ေစာင့္ထိန္းရမဲ့ စည္းကမ္း ငါးခ်က္ရွိပါတယ္။ ငါးပါးသီလပါ။ စည္းကမ္းကုိ ဘယ္လုိေစာင့္ထိန္းရမလဲဆုိရင္ စာမရီဆုိတဲ့သားေကာင္ဟာ သူ႔ရဲ႕အၿမီး ျခံဳနဲ႔ညိေနခဲ့ရင္ အၿမီးပ်က္စီးသြားမွာစုိးလုိ႔ မရံုးပဲ အသက္သာအေသခံတယ္။ အၿမီးအပ်က္အစီးမခံသလုိ မိမိတုိ႔ရဲ႕စည္းကမ္း၊ မိမိတုိ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕စည္းကမ္းေတြကုိ ေစာင့္ထိန္းရမွာပါ။

၃။ နိကၡမ ပါရမီ= ကာမဂုဏ္မွ ထြက္ေျမာက္မႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။ အသင္းပုိင္ပစၥည္း၊ အသင္းပုိင္ရံပံုေငြေတြကုိ မိမိစိတ္အလုိအတုိင္းအသံုးမျပဳမိေအာင္ ႀကိဳးစားေရွာင္က်ဥ္ရမွာပါ။ ပရဟိတ ဗန္းျပၿပီး ကုိယ္က်ဳိးစီးပြားေတြမလုပ္မိေအာင္ႀကိဳးစားေရွာင္က်ဥ္ရမွာပါ။

၄။ ပညာ ပါရမီ= ဉာဏ္ပညာတိုးပြါး ရင့္က်က္မႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။ ေခတ္ကာလႀကီး မေကာင္းလာတာနဲ႔အမွ် သူတပါးကုိ ေပးကမ္းကူညီတဲ့ေနရာမွာလဲ ဉာဏ္နဲ႔ဆင္ျခင္ၿပီးမွ ေပးကမ္းကူညီရမွာပါ။

၅။ ၀ီရိယ ပါရမီ= ဇြဲလံု႔လ စြမ္းပကားႀကီးမားရန္ ျဖည့္က်င့္ျခင္း။ ေကသရာဇာျခေသၤ့မင္းသည္ ေလ်ာင္း၊ ထုိင္၊ ရပ္၊ သြား၊ အိပ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္အခ်ိန္ျဖစ္ေစ၊ သားေကာင္ဖမ္းဖုိ႔ အဆင္သင့္ရွိေနသကဲ့သုိ႔ မိမိရဲ႕ အဖြဲ႕အစည္း၊ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြအတြက္ အၿမဲအဆင္သင့္ရွိေနရမွာပါ။

၆။ ခႏၲီ ပါရမီ= သည္းခံခြင့္လႊတ္မႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။ ပရဟိတအလုပ္ေတြကုိလုပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ မိမိစိတ္ဓါတ္ကုိ ေျခဖဝါးေအာက္မွာထားၿပီးလုပ္ရမွာပါ။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ ကုိယ့္အေပၚမွာ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာလာတဲ့သူေတြနဲ႔ ဘယ္လုိမွ အဆင္ေျပႏုိင္မွာမဟုတ္သလုိ စံမွီတဲ့ပရဟိတ၊ ေအာင္ျမင္တဲ့ပရဟိတလဲ ျဖစ္မလာႏုိင္ပါဘူး။ 

၇။ သစၥာ ပါရမီ= အမွန္အတိုင္းေျပာ၍ ေျပာသည္အတိုင္း ျဖည့္က်င့္ျခင္း။ ပရဟိတအလုပ္ လုပ္တဲ့အခါမွာ စည္းကမ္းဟာစည္းကမ္း အတုိင္းပဲ ျဖစ္ေစရမွာပါ။ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္လာတဲ့အထိ စည္းလံုးညီၫြတ္ၿပီး ကမာၻေပၚမွာအရွည္ၾကာဆံုးအဖြဲ႕အစည္းလုိ႔ ေျပာရင္လဲ မမွားပါဘူး။ ဒါဟာဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ စည္းကမ္းကုိ စည္းကမ္းအတုိင္း လုိက္နာလုိ႔ပါ။ စာတတ္တတ္၊ စာမတတ္တတ္၊ အသက္ႀကီးႀကီး၊ အသက္ငယ္ငယ္၊ ဝါႀကီးႀကီး၊ ဝါငယ္ငယ္ ဘယ္လုိသံဃာမ်ဳိးပဲျဖစ္ျဖစ္ အျပစ္က်ဴးလြန္ရင္ အာပတ္သင့္တာပါပဲ။ အသက္ႀကီးလုိ႔ ဝါႀကီးလုိ႔ စာတတ္လုိ႔ စာမတတ္လုိ႔ အာပတ္မသင့္ဘူးဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မိမိရဲ႕ပရဟိတအလုပ္ေတြ အဓြန႔္ရွည္ေစဖုိ႔ စည္းကမ္းကုိ စည္းကမ္းအတုိင္းလုိက္နာရမွာပါ။

၈။ အဓိ႒ာန ပါရမီ= စိတ္ဆံုးျဖတ္သည့္အတိုင္း ခိုင္ျမဲစြာလိုက္နာ ျဖည့္က်င့္ျခင္း။ ခ်မွတ္ထားတဲ့စည္းကမ္းေတြ၊ သတ္မွတ္ထားတဲ့လုပ္ငန္းေတြကုိ လုပ္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားၿပီးလုပ္ရမွာပါ။ ခုထ လုပ္လုိက္၊ ေတာ္ၾကာမအားလုိ႔ မလုပ္လုိက္ မျဖစ္ရပါဘူး။ ေန႔တုိင္းဘူးခံြထြက္ေကာက္မယ္ဆုိ ေန႔တုိင္းထြက္ျဖစ္ေအာင္ထြက္ေကာက္ရမွာပါ။ တစ္ပတ္တစ္ခါထြက္မယ္ဆုိလဲ တစ္ပတ္တစ္ခါ ျဖစ္ေအာင္ထြက္ရမွာပါ။

၉။ ေမတၱာ ပါရမီ= သူတပါးအက်ဳိးစီးပြါး လိုလားမႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။ ပရဟိတအလုပ္ဆုိတာ သူတပါးအက်ဳိးအတြက္ေဆာင္ရြက္ေနတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္နဲ႔အလြမ္းသင့္တဲ့သူကုိ မ်ားမ်ားကူညီလုိက္၊ ကုိယ္နဲ႔အလြမ္းမသင့္တဲ့သူက်ေတာ့ မကူညီပဲေနလုိက္မလုပ္ရပါဘူး။ ကုိယ္နဲ႔အဆင္ေျပသူျဖစ္ေစ၊ အဆင္မေျပသူျဖစ္ေစ၊ အားလံုးကုိ မွ်တတဲ့ ေမတၱာထားရပါမယ္။

၁၀။ ဥေပကၡာ ပါရမီ= ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္းမ႐ွိ ေကာင္းဆိုးႏွစ္တန္ ခံႏိုင္ရည္႐ွိေစရန္ ျဖည့္က်င့္ျခင္း။ ပရဟိတအလုပ္ေတြလုပ္တဲ့အခါမွာ အေကာင္းေျပာတဲ့သူေတြနဲ႔လဲ ၾကံဳေတြ႕ရမယ္။ အဆုိးေျပာတဲ့သူေတြနဲ႔လဲ ၾကံဳေတြ႕ရမယ္။ အဲ့ဒီအခါမ်ဳိးေတြမွာ ေျမႀကီးလုိက်င့္ရပါမယ္။ ေျမႀကီးေပၚမွာ လူေတြဟာ သစ္ပင္၊ပန္းပင္ေလးေတြစုိက္ၾကတယ္။ ေျမႀကီးကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးလွပေအာင္ျပဳျပင္ၾကတယ္။ ဒါေတြကုိ ေျမႀကီးက မသာယာပါဘူး။ အဲ့လုိပဲ ေျမႀကီးေပၚမွာပဲ လူေတြက အမႈိက္နဲ႔အညစ္အေၾကးေတြစြန႔္ပစ္ၾကတယ္ အဲ့ဒါေတြကုိလဲ ေျမႀကီးက စိတ္မဆုိးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပရဟိတာလုပ္တဲ့ေနရာမွာ ေျမႀကီးလုိက်င့္ၾကံရမွာပါ။
ဒါေလးက နန္းမွတ္မိသေလာက္၊ နားလည္သေလာက္ေလး ျပန္ေျပာျပေပးတာပါေနာ္။ တရားဆုိတာ နာၿပီးရင္ လုိက္နာက်င့္သံုးဖုိ႔လဲ လုိေသးတယ္ဆုိေတာ့ မွတ္မိေနေအာင္ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့သေဘာမ်ဳိးလဲပါပါတယ္။

ႏွလံုးစိတ္ဝမ္း ေအးခ်မ္းသာယာရွိၾကပါေစ...။
နန္းေရႊမံႈ

No comments:

Post a Comment